خانه ویلایی بلور | شرکت مهندسین مشاور نهصد
موقعیت: ایران، اصفهان
معمار: امین ترکان
تیم طراحی: علی گرجیان، مریم شعبانی، عالیه نادری
نقشه های فاز ۲: نیلوفر بیگی، پگاه کاظمی، یاسمن ارشادی، آیدا موسوی
مساحت کل: ۲۲۰۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۸۴۶ مترمربع
اجرای پروژه: مهندس رضا ساوج
طراحی سازه: سازه بتنی-ترکیب پل ها و سقف های فلزی
طراحی تأسیسات: مهندس محسن فضیله
هوشمند سازی: مهندس حسن زاده
عکس: علی گرجیان جلفایی
مشاور رسانه ای: علی فضیله
سال طراحی پروژه: ۱۳۹۵
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۴
سال اتمام پروژه: ۱۳۹۶
جوایز: مدال بهترین پروژهی طراحی داخلی (رتبه نخست) سال ۱۳۹۸ در دستهی مسکونی- ویلا
شرح این پروژه شبیه به یک داستان درام از زندگی انسان هایی است که میانشان با طبیعت فاصله قرار دارد. کارفرما در منطقه مرغ اصفهان و محدوده ای در اطراف شهر دارای زمینی بود که اطراف آن توسط زمینهای کشاورزی و تعدادی ویلاهای مسکونی احاطه شده بود.
با توجه به موقعیت آب و هوایی منطقه، طراحان با بستری خشک و با سبزینگی محدود روبرو بودند. این درحالی بود که کارفرما از طراحان خواسته بود تا حد امکان از حداکثر میزان طبیعت داخل ویلایش استفاده کنند. طراحان با توجه به تجربه ای از گذشتگان و معماری شهرهای کویری داشتند، می دانستند که شهرت باغ های ایرانی در شهرهای کویری به سبب ایجاد فضایی سرسبز در دل زمین هایی کاملا خشک است. بدیت ترتیب طراحان تصمیم گرفتند تا با یک حرکت مفهومی به واسطه یک عنصر طبیعتی را که ایجاد کرده اند، به فضای داخلی بکشانند. در این میان آب به عنوان یک عامل ارتباطی درون و بیرونی انتخاب شد و به دنبال آن مفهوم شفافیت به عنوان رویکرد اصلی در پروژه قرار گرفت و ارتباط میان فضاها را شکل داد.
پاسخ معمای طراحان در داستان طراحی این پروژه، چنین شفافیتی در چندین سطح افقی و عمودی بود. شفافیتی تزیین شده با شیشه هایی رنگی و انعکاس نورهای رنگی در محیطی با سقف های بلند و ترکیب آن ها با چوب که فضایی کاملا گرم را در مسیر عمودی راه پله ها ایجاد کرده است.
طراحان یک شکاف عمیق در وسط مکعب مستطیل شکل ایجاد کردند. شکاف موجود این فرصت به طراحان داد تا بتوانند طبیعت موجود در باغ را به واسطه نور و یک استخر طویل به فضای داخلی ساختمان بکشانند.
فضاهای عمومی و خصوصی ساختمان در غالب یک فرم مکعب سازماندهی شدند. آب به عنوان نمادی از طبیعت، سالن پذیرایی خصوصی، اتاق های خواب و بخش های عمومی و فضای آشپزخانه را از یکدیگر جدا ساخت. در ادامه این داستان پلهای شیشهای و صفحات شفاف عمودی دید گسترده تری برای کنترل محیط به کارفرما می داد. به این صورت افراد با خیالی آسوده میتوانستند بازی کودکان خود را در محیط بزرگ باغ تماشا کنند.
در این بخش کار طراحان به عنوان معمار به اتمام رسید. آن ها توانستند به یک سوال پاسخ دهند و میان یک خانواده و طبیعت در فضایی معمارانه رابطه ای دوستانه برقرار کنند.این کار بدون هزینههای اضافی فضایی شیک و ارتباطی هیجانانگیز بین طبقات به وجود آورد.
در نتیجه باید گفت که نگاه طراحان به این مفهوم، نگاهی عمیق و ریشه ای برای حفظ احترام متقابل میان انسان و طبیعت در مقیاس منطقه بود.