مسکونی شماره ۱۸ ، دفتر طراحی معماری فاام

آنچه که در طراحی این پروژه به « نظر» کالبد می‌بخشد پیوستگی است. پیوستاری که در برون اثر معرفی و به درون آن بسط می‌یابد.این ماهیت نه از امتداد یک فرم پیوسته بلکه از تعدد و تکثر قطاع‌های از یک عنصر پایه در معماری یعنی «دیوار» شکل می‌گیرد.جرز‌هایی نسبتاً قطور و خالص از چینش عمودی شمش‌هایی از سنگ بازالت از تراز کوچه و ورودی بنا تا خط آسمان و بام پروژه امتداد می‌یابند و صورت بندی نمای ساختمان را شکل می‌دهند.

این اجزا در مرزهایی مشخص از برهمنهشت نما، پلان معماری و ساختار سازه‌ای برش می‌خورند و در حالی که آنها را در خود هضم می‌کنند از گسست بینشان، نور و ارتباط مناسب با منظر بیرونی تأمین می‌شود و در نهایت از امتدادشان در عمق پروژه ، برنامه ریزی فضا و عرصه های درون خانه شکل و سامان می‌گیرد.  رد پای این دیوار‌ها در فضاهای عمومی پروژه از قبیل لابی ورودی، پارکینگ و محوطه دیده می‌شود و نهایتأ به وسیله باکس ارتباط قائم به سمت بام سبز پروژه گسترش می‌یابد. در این پروژه، محور عطف در ادراک دیالوگ کالبد بیرونی با فضای داخلی، ایوان شمالی بناست.

جایی که دیگر عرصه بندی و تفکیک فضای اتاق خواب‌های دو جبهه شرقی و غربی به وسیله دیوارهای صلب یک ایوان کلاسیک و منحصر به یک اتاق خواب نیست. در اینجا ایوان، جعبه‌ای شیشه ای و شفاف است که نور و دید با کیفیتی برای فضای خواب و نشیمن خصوصی خانه مهیا می‌کند.در امتداد ایوان شمالی و در محور میانی خانه، نشیمن خصوصی و آشپزخانه جای دارند که حریم عملکردی و تناسبات فضاییشان با امتداد یا قطاع هایی از دیوارِ بسط یافته از دیگر عرصه های خانه چون فضای ورودی و نشیمن اصلی تفکیک شده است.عدم تمایل به ترکیب این جداره‌ها با سطوح افقی بنا (کف‌ها و سقف‌ها) به وسیله تعلیق و فاصل گذاری در همه جای پروژه مشهود است.