ساختمان مسکونی روزن | دفتر معماری چارچوب
موقعیت: ایران، اصفهان، خیابان مصلی
معمار : حامد جعفری
کارفرما: دکتر سمسارزاده
تیم اجرایی (مدیر، همکاران) : غلامعلی شفیعی، حامد جعفری
سازه (طراحی، اجرا) : محمد نیلی‌پور
تأسیسات الکتریکی (طراح، مجری) : مجید خیرمند
تأسیسات مکانیکی (طراح، مجری) : سالار فتحی
عکس : نگار صدیقی
تیم طراحی : آزاده گمینیان
سال : 1397
کاربری : مسکونی، آپارتمانی
مساحت پروژه : 620 مترمربع
معماری ایرانی در شهر اصفهان به صورت بارزی نمود پیدا کرده و بسیاری از آثار باارزش تاریخی و سنتی در این شهر ساخته شده‌اند. اما از طرفی، در کنار این بافت، بافت فرسوده شهری قرار دارد که سطح وسیعی از شهر را در برگرفته است، از جمله خیابان مصلی که با پیشینه‌ای غنی، در نزدیکی تخت‌فولاد و انتهای یکی از محورهای شمالی ـ جنوبی شهر اصفهان واقع شده و شامل آرامستان، مسجد، تکیه و کاروانسراهاست. اکثر ساختمان‌های مسکونی داخل این بافت در کوچه‌های باریک، با مساحت کم و با مصالح بومی، ولی نامرغوب و غیرفنی ساخته شده‌اند. ساختمان‌های نوساز نیز از لحاظ شهرسازی و معماری بی‌هویت و ناهمگون بوده و اکثر ساکنین آنها قشر کم‌درآمد و متوسط هستند. ساختمان سابق این پروژه نیز یکی از همین خانه‌ها بوده است
از آنجا که کارفرما در نوجوانی، در خانه‌ای سنتی با تمامی ویژگی‌های آن، از قبیل محرمیت، حیاط، حوض و باغچه‌های باطراوت، زندگی کرده بود، در پی بازسازی خاطرات گذشته و در عین حال، ساختمانی شاخص و مدرن با هزینه ساخت متناسب و در حد معمول بود. از طرفی دیگر، او دو واحد از پروژه را برای سکونت خود، و از دید اقتصادی، دو واحد دیگر را برای فروش و عرضه می‌خواست که می‌بایست جذابیت‌های فنی و بصری خاص خود را برای فروش داشته باشند. لذا از چالش‌های طراحی و ایده‌پردازی، هم‌خوانی و هم‌راستایی این دو هدف، و شناسایی روش‌های برخورد با این موضوع بود.
پلان‌های پروژه مطابق ضوابط شهرداری منطقه، با حداکثر تصرف و سطح اشغال طراحی شد و در طراحی نما، با توجه به اقلیم اصفهان، ابتدا سطح نورگذر و پنجره‌ها مطابق با استانداردها و نیز با نرم‌افزار شبیه‌ساز اکوتکت مشخص شده و برای حفظ محرمیت، با اشکال مختلف بر روی پوسته قرار گرفتند. سایه‌بان نیز با هدف ممانعت از دریافت بیش از حد پرتو خورشید، طراحی و با نرم‌افزار اکوتکت راستی‌آزمایی شد و قابلیت متحرک‌سازی به صورت دستی و نیز خودکار مجهز به سنسور ردیاب خورشیدی، برای آن در نظر گرفته شد. همچنین اجزای آن به نحوی پیش‌بینی شد که برای حفظ محرمیت و عدم دید مستقیم مورد استفاده قرارگیرد و برای ایجاد حسی خاطره‌ساز و سنتی، از آجرچینی پرو خالی برای بازی با سایه و ایجاد سطحی نیمه‌شفاف استفاده شد. همچنین برای جلوگیری از یکنواختی در فرم نما و متمایزشدن از ساختمان‌های مجاور، و نیز ایجاد فلاورباکس‌ها در بازشوها، بیرون‌زدگی‌هایی به صورت پویا و در عین حال ساده، مدرن و قابل درک شکل گرفت.
با توجه به بافت پروژه و همجواری با بناهای تاریخی، مصالح بومی مثل آجر، سنگ و چوب انتخاب شده و در نهایت، با توجه به کمبود سرانه سبزینگی در بافت و برای حفظ‌شدن درختچه‌ای با قدمت نزدیک به 40 سال، با انتقال پوشش گیاهی به جلوی بازشوها و تراس‌ها، و استفاده از بام به عنوان حیاطی سبز با حوضچه و آب‌نما، پروژه در مرحله نهایی طراحی قرارگرفت.
در طراحی داخلی پروژه، با پیش‌بینی تاقچه‌ها و کوردرها در سالن نشیمن و اتاق والدین، تحرک‌ها و اتفاقات نمای خارجی در نمای داخل تداوم یافت و حسی سنتی با یک فضای مدرن همگون‌سازی شد.
