ساختمان ۵۵ ساله ، استودیو معماری باراد
موقعیت: ایران، تهران
معمار مسئول: بهرام بادین راد
تیم طراحی: ترمه خلدی، فرزانه حسنی، پرنا تسبیحی، مجید رنجبر
اجرا: علی فیضی راد
مساحت زمین: ۲۶۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۶۸۰ مترمربع
عکس: محمدحسین حمزه لویی
اتمام پروژه: ۱۴۰۰
در بازدید اولیه از پروژه، با ساختمانی در خیابان تخت طاووس (مطهری) مواجه شدیم با قدمتی حدودا 55 سال، که طبقه همکف آن تجاریای متروکه و دو طبقه فوقانی آن کاربری اداری داشت. درخواست کارفرما براي تبديل کاربري واحد تجاري (همکف) به نمايشگاه ماشين باعث شد اين طبقه از اهميت ويژهاي براي ما برخوردار شود، چرا که مفهوم نمايشگاه به ما اين اجازه را ميداد که علاوهبر بهنمايش گذاشتن ماشين، بتوانيم کانسپت و ايده مدنظرمان را هم بهنمايش بگذاريم و علاوهبر آن ارتباطي بين درون در طبقه همکف تجاري و نما ايجاد کنيم که به ما بنايي يکپارچه و پيوسته بدهد. ورود ماشین به داخل نمایشگاه از جمله چالشهایی بود که با آن مواجه شدیم. درب نمایشگاه به دلیل ضوابط شهرداری امکان بازشدن به سمت خیابان را نداشت، از طرفی جهت استفاده حداکثری از فضای داخلی، نمیتوانست به سمت داخل نیز باز شود. بنابراین؛ با اجرای دیتیل درب تاشو به سمت بالا، این مسئله حل گردید.
براي ما مهمتر از ماشين، مفهوم ذاتي ماشين بود که حرکت و سرعت را تداعي ميکند. در نتيجه تلاش کرديم فضايي را خلق کنيم که احساس حرکت و سرعت نيز به همراه ماشينها بهنمايش گذاشته شود. دانستن اين نکته که ذرات با سرعت بالا خطي ديده ميشوند کافي بود که متوجه باشيم براي خلق ايده مورد نظرمان از خطوط کشيده در طراحي بهره ببريم.
استفاده ما از خطوط مورد نظرمان اينگونه بود: در پلان با آزاد گذاشتن بيشترين طول بنا در کليه طبقات، آزاد کردن طولانيترين تيغهها، طراحي فضاهايي کشيده و طولي که مفهوم خط را تداعي کنند و در جزئيات داخلي نيز با ايجاد بندهاي متنوع در سنگ ديوارهها و تعبيه نورهاي خطي در دل آنها و همچنين در دل لوورهايي در سقف که علاوهبر کاور کردن تاسيسات، امتدادشان بدنه نماي اصلي را تشکيل ميدادند و حتي تراسهايي نيمه محصور را در طبقات فوقاني خلق ميکردند و … حال اين خطوط بقدري سيال و قدرتمند شده بودند که ميتوانستند مفهوم امتداد و کشيدگي را با خود از داخل بنا به نماي اصلي (جنوبي) و نماهاي فرعي (شمالي، شرقي و غربي) بکشانند.
استفاده از مفهوم رنگ در طراحي، براي خلق فضايي با انرژي و کاستن از سردي فضاهاي نمايشگاهي ماشين، سبب شد که در بدو ورودي پياده و سواره، لکههايي نارنجيرنگ به استقبال مخاطبين آيند که تضاد اين رنگهاي نارنجي با ساير متريالها علامت سوال و کنجکاوياي نيز در ذهن ايجاد ميکنند، که در ادامه با تعقيب آن ميتوان متوجه شد که علاوهبر اينکه بخشي از فضاهاي اصلي پروژه به کمک اين متريال نارنجيرنگ طراحي و خلق شدهاند بلکه پيوند بصري را نيز مابين ورودي در نماي اصلي و فضاهاي داخلي نمايشگاه با حياط و نماي جنوبي سبب شدهاند.
باز تعريف اين پروژه، تولد ديگر اين بنا بود؛ چرا که براي اين ساختمان فرسوده، سازه و کليه ستونها نياز به تقويت و مقاومسازي داشتند. از آنجاييکه در کاربري جديد نياز به فضايي مسطح و بدون ستون براي به نمايش گذاشتن اتومبيلها داشتيم، ستونهاي جا مانده در فضا، به ناچار حذف گرديد. بنابراين ستونها و اسکلت بيجان اين مجموعه، تقويت شده و روحي ديگر در کالبد آنها دميده شد.