خانه نِشانی | ایمان معماری
موقعیت: ایران، اصفهان
تیم طراحی: ایمان معماری، پریسا فداکار، پویا رستمی
تیم پرزانته: ایمان معماری، پویا رستمی، پریسا فداکار
متراژ بنا: 90مترمربع
سال طراحی: شهریور 1401
معرفی سایت : شهرداری منطقۀ 3، محلۀ تخت گنبد اصفهان
مساحت سایت: 138.55 مترمربع
همجواریها: مسکونی
ایده طراحی:
چه کسی میتواند آیندهی ارتباط میان فضا و انسان را پیش بینی کند؟ آیا جهت گیریهای جامعه و نابرابری فضاها، درشهرهای امروز، ذهنهای بیدار را متوجه اهمیت فضا و مکان می کند!؟
دیگر زمانیست که ما خودمان چهار دیوارهای، به نام خانه را انتخاب نمیکنیم و خانهها دیگر برای ماندن و دادن حس تعلق ساخته نمی شوند، بلکه برای دست به دست شدن بنا میگردند. اما نباید فراموش کنیم که از جایی به بعد، هویتمان می شود همین شهر، همین خیابان، همین کوچه، همین خانه!
خانهای که آرامش و آسایش را تامین کند و به دنبالهی آن راحتی روح و جسم را.
زمان آن رسیده است، هاضمه فرهنگیمان را، که دستخوش آوردههای نابجاست اصلاح کنیم؛ چرا که ما در جغرافیائی زیسته ایم، که
الگووارههای ارزشمندی را داراست و که حتی سهراب هم از عظمت و پایداری آن به ما نشانی داده است.
اصفهان، این شهر پر از رنگ و تاریخ، پر از نور و سایه، ویترین مغازهای است برای یافتن خانهی پُر نشانی ما. خانهی دوستی هنرمند، که چون سهراب تنها زندگی میکند. درگوشهای از این شهر تاریخی، در بافتی فرسوده و هم جوار با فضایی تهی و خاک اندود، که دستخوش نامهربانیهای یک دهه اخیر شده است.
لیکن کجا و چگونه آن را جستجو کنیم!؟
خانهای درگوشهای از محلهی تخته گنبد، که سَرو سبز قد علم کرده را، به آغوش کشیده است و از دور شما را فرا میخواند که خانه دوست اینجاست! خانهای که طرحوارههایی هر چند ناچیز، از لباس فیروزهای پرشکوه مسجد شیخ لطفاله، بر روی بافتی که تلاشش حفظ حرمت آجر، آن عنصر پُرتاب و طاقت از گذشته تاکنون بودهاست را به عاریه گرفته که نور و سایه را به داخل خانه دعوت میکند. کافیست کمی چشم بچرخانیم تا شاهد پارادایم هایی باشیم که گذشتهای را بازآفرینی و به بخشی از کالبد خود تبدیل می کند. برای دوستی با طبیعت و بهرمندی از انرژی خورشید و تولید بخشی از انرژی الکتریکی بنا، ازپنلهای خورشیدی در بام خانه به تعداد 16 عدد پنل 60 سلولی استفاده کردهایم که بالغ بر1/3مصرف برق خانه میباشد.
حال کمی آشناپنداری و تکرار الگوها در این فضا کافیست تا شما را به خاطراتِ پر جنبوجوش گذشته در کنار حوضهای باریک و پویا و گودال باغچههای همیشه سر سبز بیندازد. اما آن سرو پایدار و جاودانه در میان بنا، که تمام فضاهای داخلی خانه را بهم دوخته، از زیر زمین تا بام را دستخوش سبزینگی، رشد و پویایی کرده است. بهراستی که مسئولیت نگهداری خانه از آفتاب سوزان تابستان را با سایهی سنگین اما لطیف خود، به درستی ادا میکند. هنگامیکه درگیر کشمکشهای عصر حاضر هستیم، وجود فضایی برای خلوت کردن در کنجی از خانه، همراه با تقابل سایه و نور و فضایی مطبوع از جریان روانِ آب بر بافت آجرکه حس زنده شدن را تداعی و آدمی را بخشی از خود میکند بسیار اهمیت دارد تا او را هر چه سریعتر به مقصد خود برساند و آن هنگام است که از این امنیت و احساس، درمیابیم که خانهی دوستی ما اینجاست، در این نِشانی!