آپارتمان شماره ۱۷ | ایمان طاووسی ، محمد کریمی
موقعیت: ایران ، اصفهان ، خیابان تالار
معماران: ایمان طاووسی ، محمد کریمی
تیم طراحی: ساغر رفیعیان ، مائده جعفری ، نازنین امی ، یاسمن فلاحتی
کارفرما: محمد طاهراحمدی
زیربنا: 800 مترمربع
سال: 1399 – 1400
در پروژه حاضر که چهار واحد روی همکف و همکف به عنوان پارکینگ در نظر گرفته شد، مطابق با نظر کارفرما و راه حل های گروه معماری صفحه ، طراحی پلان به صورت تفکیک فضاهای خصوصی و عمومی و قرارگیری فضاهای عمومی در جنوب و فضاهای خصوصی در شمال و فضاهای خدماتی در میانه آنها تعریف گردید. با توجه به محدودیت های اتاقها در آپارتمانها و تقلیل کاربرد آنها به اتاق صرفا خواب، بر آن شدیم تا با استفاده از امکان پیشروی سقف به سمت گذر شمالی برای هر اتاق یک بالکن تعبیه گردد تا ضمن کمرنگ نمودن محدودیت نورگیری جبهه شمالی و مساله مشرفیت، کاربرد وسیعتری به اتاق بخشیده شود. این امر هنگامی مورد تاکید قرار گرفت که گسترش اتاقها توسط بالکنها، با طراحی نمای شمالی همراستا شده و موجب تقویت و تاکید این موضوع گردید. بر این اساس و به دلیل موقعیت ویژه اتاقها در جبهه شمالی و رعایت ضابطه ی عدم مشرفیت به سمت پلاکهای شمالی، ارتفاع حداقل احجام بالکنها 140 سانتی متر در نظر گرفته شد که این مساله باعث ایجاد محصوریت نسبی در فرم و نمای این جبهه گردید.
ایده پروژه براساس بالکنها شکل گرفته است. بالکنهایی که با شخصیت های متفاوت تکرار می شوند ، و در نهایت به خلق حجمی یکپارچه و پیوسته منجر می گردنند بالکنهایی که تجربه ی فضای بیرون را به همه ی اتاق ها می دهند. در خلوت و استراحت یا در هنگام مطالعه ، نفسی تازه کنیم و روح خود را محدود به چهاردیواری بسته نکنیم.
فضاهای زیستی در هرمنطقه تحت تاثیر فرهنگ محیط اجتماع و تاریخ آن منطقه ( معماری زمینه گرا ) شکل میگیرد از این رو تقویت و توسعه ی هویت ذاتی مکان به عنوان نخستین هدف در دستور کار قرار گرفت و ما را به آن داشت تا ایده ی بالکن های خود را با الهام از بالکن های سنتی خانه های ابیانه اصفهان طراحی کنیم.
همچنین طراحی بالکنها بر اساس تجربه های متنوع فضای نیمه باز و باز شکل گرفت به نحوی که دو تیپ اصلی بالکن بدست آمده بر این اساس، کل سیمای اصلی جبهه شمالی را شکل داده اند.
در ادامه روند طراحی ترکیبی از فرم این دو بالکن و جانپناه بام و همچنین گسترش و اتصال آنها به یکدیگر، نمای شمالی را تکمیل کرده و هر کدام با انفصال و تفکیک از یکدیگر، هویت مستقل یافته و موجب تنوع و پویایی نمای بنا گردیدند.
انتخاب متریال آجر سفید در شهر اصفهان به واسطه اقلیم و فرهنگ کهن معماری این شهر، ایجاد مشبک ها و بافت ریز و متنوع نما، کشیدگی های عمودی و افقی احجام و همچنین فرمهای مربع خنثی، موجب ایجاد یک نمای متنوع و پویا در عین سادگی و بی پیرایگی به همراه تناسبات ویژه خود گردید.