ویلای گویُم | مهندسین مشاور پارسوماد
موقعیت: ایران ، شیراز ، منطقه ی گویُم
معمار: سروش صابری
همکار طراحی: رامین یوسفی
طراحی و دکوراسیون داخلی: سروش صابری
نوع تأسیسات ـ نوع سازه: چیلر و فن کویل، اسکلت بتنی
مساحت کل ـ زیربنا: 3150 مترمربع، 1200 مترمربع
کارفرما: خاطره رازقی
تاریخ ساخت: زمستان 1398
عکس: کامران غربی
از آنجا که توسعهی شهری شیراز در سالهای اخیر عمدتاً در جبههی غربی آن بوده و روند گسترش آن با ساخت شهرکهای جدید در این ناحیه صورت گرفته است، موقعیت جغرافیایی و شرایط خوب آبوهوایی آن، بستر مناسبی برای ایجاد اراضی ویلایی در کنار سایر کاربریهای شهری فراهم نموده که از استقبال زیاد عموم نیز برخوردار میباشد.
این پروژه در زمینی به مساحت 3000 مترمربع در ناحیهی گویُم در بخش غربی شیراز با زیربنایی معادل 1200 مترمربع اجرا گردیده است.
عوامل موثر در ایدهی پروژه:
1. توجه به ساده گرایی و پرهیز از آرایهسازی و پیچیدگی
2. ایجاد حداکثر رابطهی بصری بین درون و محیط بیرون
3. استفاده ی حداکثری از مصالح بومی
4. ایجاد پیوند فیزیکی میان فضاهای باز و بسته و امتداد جریان فضای باز در درون فضای بسته
5. برنامهی فیزیکی پروژه مبتنی بر نیازهای کارفرما
روند طراحی و شکلگیری پروژه:
طراحی این ویلا در سال 1387 توسط مالک آن به شرکت مهندسین مشاور پارسوماد در زمینی به مساحت تقریبی 3000 مترمربع سفارش داده شد. با توجه به موقعیت قرارگیری پروژه، هدف از اجرای آن تا زمان توسعهی کامل اراضی اطراف، اقامت موقت (در زمان تعطیلات) و پس از آن یک واحد مسکونی مطابق نیازهای مالک، جهت اقامت دائم بود. بنابراین در قدم اول، اقدام به طراحی کلی پروژه (فاز صفر) گردید و پس از اخذ تائید کارفرما، تهیهی طرح فاز یک معماری ویلا و محوطهی آن در دستور کار مشاور قرار گرفت. عملیات اجرایی محوطه به عنوان فاز اول کار اجرایی در تاریخ 15/7/1387 شروع و در تاریخ 1/3/1388 خاتمه یافت و متعاقب آن پس از تکمیل نقشههای فاز دوم ویلا، عملیات اجرایی آن آغاز گردید.
با توجه به برنامهی فیزیکی اولیه، مطابق نیازهای کارفرما، طراحی مجموعه در سه طبقه ی زیرزمین، همکف و اول برنامهریزی شد که فضای زیرزمین به کارکردهای خدماتی و جنبی پروژه از قبیل استخر، سالن مهمانی و ورزشی اختصاص یافت و فضاهای عمومی شامل سالن اصلی، آشپزخانه و یک اتاق خواب در طبقهی همکف و سایر اتاق خوابها و فضاهای خصوصی در طبقهی اول قرار گرفت. کلیهی طبقات از طریق یک وید مرکزی به لحاظ بصری و فیزیکی با هم مرتبط شدند و تلاش گردید تا در این فضا ضمن برقراری ارتباط درونی سایر فضاها، با حضور عناصر طبیعی مانند فضای سبز و جریان آب، عامل پیوند دائمی فضای باز و بسته باشد. حجم کلی بنا ترکیب سادهی سه مکعب بود که در قسمت غربی توسط یک حجم منحنی به هم پیوند میخورند، مکعب میانی یا همان آتریوم، عامل پیوند دهنده و ارتباطی سایر فضاها است. سالن اصلی با معلق شدن روی یک آبنما ضمن القای حس سبکی حجم به مخاطب در ایجاد یک چشمانداز مفرح از درون سالن به بیرون آن بسیار موفق عمل کرده است، ضمن اینکه دسترسی اصلی به داخل ساختمان از طریق پلی از روی آبنما تأمین میگردد. گردش آب تا فضای آتریوم در زیرزمین جریان مییابد و موجب ارتباط هر چه بیشتر فضای درون با بیرون به لحاظ حسی میگردد. نشیمن خصوصی در طبقات همکف، اول و همچنین فضای ناهارخوری ضمن ارتباط شفاف با فضای بیرون مسلط به آتریوم میانی است. حجم شیشهای آتریوم با ارتفاع تقریبی 11 متر ضمن ایجاد گردش هوا در محیط داخلی با سایهبانهای کرکرهای مانع از نفوذ مستقیم اشعهی آفتاب به داخل مجموعه میگردد. ایجاد تراس روی بام همکف با چشمانداز مناسب به طبیعت اطراف جهت بهرهوری هر چه بیشتر از مناظر از ابتدا در دستور کار طراحی پروژه قرار گرفت. مصالح اصلی نما، سنگ تراورتن سفید و لاشهی محلی میباشد که از معادن اطراف شیراز تهیه شده است. در طراحی محوطه تلاش شده تا ضمن به کار گیری مصالح محلی، تنوع فضا و مسیرهای حرکتی مخاطب را به گردش در آن وادار کند و چشماندازهای متفاوت برای او ایجاد نماید و نیز پرداختن به جزئیات ریز اجرایی در کفسازیها و مبلمان محوطه مد نظر طراح بوده است