ویلای زیر درختان چنار | مهدی هدایتی
موقعیت: ایران ، اصفهان ، گلپایگان ، خیابان دکتر ابراهیمی
معمار: مهدی هدایتی
کارفرما: جناب اقای هدایتی
همکاران طراحی: امیرحسین کرمی، هادی هدایتی
تهیه نقشه های فاز 2: مهدی هدایتی
مساحت/زیربنا: 220/245
جزئیات طبقات و کاربری آنها: دوبلکس مسکونی
طراحی و دکوراسیون داخلی: گروه معماری کمتر
مشاوران و اجرای نورپردازی: هادی هدایتی
اجرای پروژه: گروه معماری کمتر
طراحی سازه: دکتر حمید صدرایی
اجرای سازه: مهدی هدایتی
نوع سازه: بتن
تاریخ طراحی: 1396
تاریخ شروع ساخت: 1396
تاریخ پایان ساخت: 1397
مشاور هنری: امیرحسین کرمی
مشاور گرافیکی: مهدیه حبیبی
برندهای محصولات مصرفی:
1) اجرای بتن اکسپوز شرکت هامر بتن
2) اجرای پنجره های upvc شرکت اتی پنجره صنعت
با توجه به این که رویکرد طراحی در این پروژه بر اساس مفهوم مینیمالیستی صورت گرفت طراحی پلان بر اساس انسان محور بودن و تا حدی نگاه به فرم بنا شکل گرفته است و در انتخاب متریال نما از یک متریال و حداقل رنگ استفاده شده است و در نهایت مکعبی را به نمایش گذاشته که با وجود شکافهای خطی و قاب گرفتن طبیعت پیرامون تا آسمان کشیده شد و از طرفی به دلیل محرمیت و آلودگی صوتی و بصری این فرم خطی محدود گردید. در واقع این ساختمان هیچ نمود بیرونی ندارد و تنها نمود بیرونی آن همان شیار ال شکل است و تصویر این بنا عمدتاً در شب و با روشنایی فضای داخلی تأثیر شکافهای خطی را در ذهن مخاطب دو چندان میکند و به حجم بنا بیانی اکسپرسیونیستی میبخشد. زیرا که مهم تجربه درونی و ذهنی است نه تجربه حسی، پیوند تفکیک ناپذیر بیرون و درون پروژه در این بنا دو لایه از یک مفهوم واحد است که در فرایند تکامل طرح ،شکل گیری یکی بدون دیگری امکان پذیر نیست. در ویلای زیر درختان چنار تلاش کردیم با تمرکز بر ارتباط بین فضاهای داخلی با طبیعت پیرامون ،آن را به صورت یک باغ عمودی به داخل بنا هدایت کنیم و از طرفی از حجم سنگین فضای پارکینگ در ضلع شمالی بکاهیم و به همین منظور پارکینگ با یک محوطه سبز در کنار خود ادغام گردید و در نهایت با عبور یک درخت ،طبیعت از بیرون به داخل و به تراس طبقه اول منتقل و نهایتاً سر به آسمان کشید وآشتی و ارتباط لازم بین انسان با طبیعت شکل گرفت. در طراحی این پروژه که انسان هدف اصلی است سعی بر آن شده طراحی به گونهای باشد که زیست انسان در این خانه به بهترین نحو شکل بگیرد تا بتواند در آینده دیالوگ لازم را با فضا برقرار کند .آنچه در طراحی مورد توجه قرار گرفت این بود که چگونه میتوان سهمی از حیاط و فضای نیمه باز برای طبقه اول که فضای خصوصی بود قایل شویم به گونهای که کیفیت فضاهای دیگر در طبقه بالا همچنان حفظ شود. از طرفی با توجه به فضای سبز وسیع در شمال سایت با الهام از عناصر پایه ، فضاهای پر و خالی برای تماشا و تعاملات خانوادگی شکل گرفت با وجود این توانستیم زندگی را در سطوح مختلف و با کیفیتهای متفاوت جاری کنیم .در سالن و نشیمن با قرار گرفتن پنجرههای یکدست شیشهای و تراس عمیق پیوند با افق حاصل گردید و همان گونه که از ابتدای خلقت آب همواره همزاد بشریت بوده در اینجا نیز خودنمایی میکند. با عبور استخر از فضای بیرون به داخل و ایجاد یک المان آبی در مسیر زیر پله سبک معلق بین فضای نشیمن و پذیرایی سعی در ایجاد محیطی آرام و ساکن داشته و همچنین پاگرد پله سبک به صورت شیشهای از روی آن عبور و تجربه یک فضای هیجانی را به کاربر میدهد. با قابهای یکدست و تمام شیشه ، سیالیت را ایجاد کردیم تا سکانسهای فضایی را برای بیننده بیافرینیم که مرز میان درون و بیرون وجود نداشته و حس تعلیق فضایی مینیمالیستی در اوج خود جاری شود و نور خورشید در ضلع جنوب در حجم وسیعی از فضا عبور کرده و وارد خانه شود شفاف سازی بدنه نمای حیاط از صلبیت آن کاسته و به آن انعطاف پذیری میبخشد.
در تراس بالا با تولید فضای حجمی، بستر تعاملات خانوادگی و افزایش حس تعلق به مکان ایجاد و همچنین همنشینی در کنار طبیعت بیرون احساس میشود. سایه اندازی درختی که از حفره تراس به آسمان قد میکشد همراه با تنوع دید و منظر، طبیعت را در آغوش گرفته و به آن احترام گذاشته و در نهایت ارتباط شاعرانه با آواز پرندگان و درختان چنار روبروی تراس دارد. بدین ترتیب میتوان این پروژه را حاصل تداخل لایههای سبز با محورهای دید و نور خورشید دانست. در آخر با ایجاد یک بام سبز تلاش شده تا این چشم انداز سبز را تا لایههای انتهایی بنا انتقال و نهایت بهرهمندی را از این همسایه سبز ببریم. استفاده از بام سبز نقطه عطف طراحی این بناست که آن را با محیط اطراف هماهنگ کرده و در این بنا بام صرفاً یک عنصری پوشاننده نیست بلکه جزئي از طبیعت است و تداوم حرکت را به خوبی القا میکند. طراحی این پروژه به عنوان یک فرصت برای تغییر شیوههای نامناسب ساخت و ساز قلمداد شده تا با همنشینی مناسبتر ،توده بنا با فضای باز و سبز به دور از هیاهوی شهر شکل بگیرد. در نهایت همنشینی مسالمت آمیز بین طبیعت و فضای زندگی به ارتقای کیفیت هر دو میانجامد. با کم کردن هرچه بیشتر مرزهای درون و بیرون و ادغام ساختمان با طبیعت نخواستیم در برابر طبیعت قد علم کنیم در عوض کوشیدیم طبیعت را به درون خانه ببریم و حالا دیگر همراه با طبیعت است به همین جهت ویلای زیر درختان چنار گشودن یک دریچه است به درون ، به عمق معنا و باطن و در پایان گروه معماری کمتر این پروژه را به اساتید عزیزشان عباس کیارستمی، دکتر سیروس باور، دکتر سیاوش تیموری تقدیم میکنند.