رستوران خط آسمان ، گروه معماران اکنون
موقعیت: ایران، مازندران، تنکابن، کیلومتر 3 کمربندی تنکابن به رامسر
معمار مسئول: همایون همرنگ، مرتضی محرابی
تیم طراحی: گروه معماران اکنون
کارفرما: پوریا محتشمخانی
مساحت زمین: 440 متر مربع
مساحت زیربنا: 390 متر مربع
عکس: همایون همرنگ، وحید حسن عباسی
اتمام پروژه: 1397
شهری فراموششده درون شهر جدید.
بسیار دیده و شنیدهایم که به معماری زیبا و پر معنی فلات مرکزی ایران پرداخته شده است، آنها را سبکشناسی کردهاند، بسیار دقیق آرشیو (رولوه) شدهاند، از کتابهای مرحوم پیرنیا گرفته تا آندره گُدار و بسیاری از محققین ایرانی و خارجی، این بسیار شایسته بوده و هست، زیرا بیش از ۷۰ درصد اقلیم این سرزمین گرم و خشک است، و در نتیجهی این امر بیشتر شهرهای این سرزمین دارای معماری خشتی و آجری هنرمندانهای است.
ولی کمی دورتر در حاشیهی بزرگترین دریاچهی دنیا و شمالیترین بخش ایران، فرهنگ و هنر و معماری ساده، همگون با طبیعت و بسیار کارآمد شکل گرفته بود.
از آنجایی که در هیچ برههای از تاریخ به معماری این اقلیم آنچنان پرداخته نشد، در نتیجه بخش اعظمی از آن به دست فراموشی سپرده شده است.
با توجه به این پیشینه و هجوم خیل کثیری از مردم و نهادها به این اقلیم سرسبز و خوش آب و هوا اکنون با سرعتی بسیار زیاد رد پای این معماری و فرهنگ بومی، مانند جنگلهای هیرکانی و اکوسیستم اقلیم، در حال از بین رفتن است.
از اینرو، پس از ارجاع این پروژه به ما، پس از بررسیهای میدانی و باتوجه به قرارگیری پروژه در نقطهی عطف و جدارهی شهر تصمیم بر آن شد، تا بازتابی بسیار کلی و خوانا از خط آسمان شهر (تنکابن، شهری در غربی ترین بخش استان مازندران) را به صورت اتفاقی و با استفاده از مواد و مصالحی بسیار آشنا، یعنی چوب، به وجود بیاوریم تا دستکم خاطرهی شهرهایی با سقفهای شیروانی را حفظ کنیم.
پروژهی رستوران خط آسمان یک پروژهی بازسازی است، یک ساختمان قدیمی در بخش انتهای زمین قرارداشت و فضای مابین ساختمان تا ابتدای زمین خالی بود، ما با توجه به برنامهی فیزیکی موجود و درخواست کارفرما مبنی بر عدم تغییر در پلان و تخریب ساختمان قدیمی، ساختمان اصلی با ارتفاع ٧ متر را به عنوان بلندترین جداره فرض کرده و با الگویی شایسته از سقفهای شیروانی و چوب پوشاندیم، و با مکانیسمی الکتریکی بخشی از این جدارهی چوبی را به عنوان نورگیر و درب ورودی باز و بسته شونده و متحرک ساختیم.
در بخش ورودی زمین نیز یک سردر ورودی با الگوی سقفهای شیروانی و متریال چوب در ارتفاع ٣ متر قرار دادیم، و در فضای بین سردر ورودی تا ساختمان اصلی کلبههایی کوچک و بزرگ در ارتفاع حدود ٤ متر قرار دادیم، تا بدین وسیله با نگاه به مجموعه حس نگاه به شهری با سقفهای کوتاه و بلند را درک کنیم.
حس فضا در هنگام عبور از سردر ورودی و گذر از میان کلبهها و چمنزار و رسیدن به ساختمان اصلی بسیار خاطرهساز و یادآور حضور در طبیعت، شهرها و روستاهای قدیمی شمال را به خاطر بیننده میآورد.
این مجموعه با متراژ ۴۴۰ متر مربع، فضایی برای پذیرایی از ۱۳۳ مهمان را فراهم آورده است.