راهنمای جامع طراحی فضاهای مسکونی (آپارتمانی و ویلایی) + نمونه موردی

دوران معاصر؛ اجتماع و فرد

مسکن مدرن مستلزم تفکیک مکان و زمان منافع فردی و اجتماعی در داخل خانه و همچنین پاسخگویی به نیازها برای حفظ حریم خصوصی و عمومی (یا ناشناس بودن) در بافت شهری است.

آرامش روزافزون سبک زندگی سنتی خانواده و در نتیجه عصر اطلاعات، نزدیک شدن به پایان جدایی مسکن و محل کار به این معنی است که رویه‌های کاربردی و سودمند کلاسیک در داخل خانه‌ها باید دوباره مورد بررسی قرار گیرند. اصطلاحات رایج مانند اتاق نشیمن یا اتاق کودک اغلب اعتبار کمی دارند.

محل سکونت به عنوان یک فضای خصوصی با دسترسی کنترل شده و درجه بندی شده از دنیای خارج شناخته می شود. فضاهای سنتی جمعی و فردی در یک خانه از نظر مساحت، کمتر اهمیت پیدا می‌کنند و «اتاق چند منظوره» (اتاق نشیمن-کار، فضای نشیمن مشترک مانند یک آپارتمان و غیره) که هم در عرصه خصوصی و هم در عرصه عمومی نیازها را برطرف می‌کند، نقشش پر رنگ تر می‌شود. درواقع مسکن، در حال تبدیل شدن به یک اتاق با امکانات خاص است.

انواع آشپزخانه

انواع آشپزخانه نشان داده شده در مقاله  بر اساس چیدمان و مساحت دسته بندی می‌شوند. انواع آشپزخانه عبارتند از:

• آشپزخانه فشرده یا آبدار خانه

  • این آشپزخانه ها فقط برای نیازهای خانه داری به میزان محدودی کافی هستند (به ندرت فضای قفسه یا کمد) و واقعاً فقط برای آپارتمان های تعطیلات و آپارتمان های (دانشجویی) مناسب هستند. آشپزخانه‌ها معمولاً به اتاق مخصوص به خود نیاز ندارند و می‌توانند در پاساژها یا راهروها قرار بگیرند.

• آشپزخانه به عنوان اتاق کار:

  • تجهیزات آشپزخانه از نظر عملکردی در کم ترین فضای ممکن به صورت یک ردیف، دو ردیف یا U شکل چیده می شوند، معمولاً به عنوان یک آشپزخانه مجهز شناخته می‌شوند. مکان وسایل و میز کار برای کار منطقی بهینه شده است . این منجر به فضاهای کاری عملی در مساحتی بین 5.5 متر مربع تا 9.5 متر مربع می شود (البته برای اهدافی غیر از کار آشپزخانه مناسب نیست). اتصال به ناهارخوری از طریق راهرو یا سالن است و می توان آن را با دریچه و غیره پشتیبانی کرد.

• آشپزخانه با فضای ناهار خوری

  • آشپزخانه با فضای ناهار خوری علاوه بر تجهیزات اساسی آشپزخانه، فضایی را برای میز با صندلی یا نیمکت ارائه می دهد تا به عنوان یک ناهار خوری اضافی (منطقه صبحانه) استفاده شود. بنابراین آشپزخانه تبدیل به یک اتاق زندگی می شود که فرصت های بهتری برای گفتگو فراهم می کند. آشپزخانه‌های دارای قسمت غذاخوری را می‌توان از حدوداً 10 متر مربع  برنامه‌ریزی کرد. یک چیدمان خوب برای این مدل آشپزخانه، حالت L  شکل با ورودی های متصل به اتاق نشیمن و راهرو است: مساحت تقریباً 14 متر مربع.

گسترش آشپزخانه با فضای ناهار خوری، آشپزخانه “اپن” ​​است که در آن فضای آشپزخانه به اتاق نشیمن و ناهارخوری باز است. این نوع آشپزخانه را می توان به عنوان یک «آشپزخانه مجهز آمریکایی» طراحی کرد، یک فضای  کاربردی متصل به اتاق نشیمن.

آشپزخانه های باز نیاز به تهویه و استخراج خوب دارند تا فضای نشیمن و اتاق ناهارخوری را با وسایل کوچک آشپزی آسیب نرسانند.

سیستم‌های مدولار متعددی با عملکردها و ابعاد ثابت برای نصب در آشپزخانه‌ها در دسترس هستند که عمدتاً در امتداد میزهای کار پیوسته چیده شده‌اند. انواع یونیت آشپزخانه و لوازم:

– کابینت پایه با کشوها یا کمدهای بزرگ برای آذوقه، قابلمه و تابه بزرگ و به عنوان پوسته برای لوازم توکار

– کابینت‌های دیواری برای وسایل و تجهیزات یا وسایل سبک وزن (مانند مایکروویو)

– کابینت‌های بلند با ارتفاع تقریبی 2 متر، برای نگهداری آذوقه، به عنوان کمد جارو یا به عنوان پوسته برای نصب یخچال، فر و غیره

– اجاق گاز با هود، برقی یا گازی.

– سینک‌هایی که معمولاً روی میز کار با 1-2 سینک و یک تخته تخلیه یکپارچه تعبیه شده است

-واحد پایه زیر سینک معمولاً یک ماشین ظرفشویی

– همچنین یک سطل زباله

– یخچال در زیر میز کار (در آشپزخانه های کوچکتر) یا در یک کمد بلند در ارتفاع ایستاده، با محفظه فریزر، فریزر جداگانه یا در ترکیب با یک فریزر صندوقی.