موزه هنرهای معاصر و مرکز فرهنگی آرگو | دفتر معماری احمدرضا شریکر

موزه و مرکز فرهنگی هنر معاصر آرگو بازسازی یک کارخانه تولید آبجوی سابق دهه ۱۹۲۰ در قلب تهران است که دفتر معماری احمدرضا شریکر شمالی (ASA North) آن را به مرکز هنرهای معاصر تبدیل کرد و اکنون خانه جدید بنیاد پژمان است که به شش فضای گالری مجزا مجهز شده و مجموعه دائمی، کتابخانه، محل اقامت هنرمندان، فضاهای رویداد، آپارتمان استودیوی خصوصی، فروشگاه هنری، سکوی تماشای VIP، دفاتر و یک بار غیر الکلی که آبجوهای آرگو را دوباره تولید کرده است.

طراحی با قرار دادن پایه های سازه ای جدید، در حالی که دیوارهای باربر آجری نمایان را حفظ می کرد، آغاز شد. پنج سازه سقف بتنی شیبدار، که به زبان محلی تاریخی سقف های همسایه شکل گرفته اند، ۵۰ سانتی متر بالاتر از دیوارهای موجود شناور می شوند و «کلاه های» معماری را برای گالری های کنترل شده آب و هوا در سطح بالایی که قبلاً در معرض دید قرار گرفته بودند، ایجاد می کنند. نور پراکنده خورشید از طریق گالری های قدیمی و جدید و نورانی به ارتفاع ۸.۵ متر به داخل راه می یابد.

زیرزمین های سابق به گالری تبدیل شده و یک فضای نمایشگاهی کاملاً جدا شده L شکل برای مجموعه دائمی اکنون در سطح زیرزمینی قرار گرفت. یک برج کپسولی جدید به مساحت ۷۰ متر مربع که بر روی ردپایی باریک در لبه جنوبی کارخانه قرار دارد، با لایه های مختلفی از بتن ریخته شده در محل، فضایی را برای هنرمندان ساکن در خود جای داده است.

با مدیریت و راهنمایی معمار ایرانی – اتریشی، احمدرضا شریکر، بنیانگذار دفتر معماری ASA North، کارخانه آرگو به موزه و مرکز فرهنگی تبدیل شد. ۸۵% به فضاهای اصلی (از ۴۸۰ متر مربع تا ۱۸۹۰ متر مربع) و دارای سه فضای رویداد متمایز است: (الف) سالنی با ظرفیت بالا، مجهز برای نمایش فیلم و انجمن ها، (ب) رصدخانه صمیمی در سطح پنت هاوس، با مناظر پانوراما از تهران. و (C) یک راه پله بزرگ و منحنی انتقالی – یکی دیگر از درج های به ظاهر شناور در ساختار موجود – که یک ارتباط تاریخی بین لابی و گالری های مدرن بالا ایجاد می کند.

شکل بیرونی کارخانه اصلی. این طرح به DNA سقف های فلزی سنتی محلی ضربه می زند و آن ها را به عنوان پنج سقف شناور اجرایی بازنویسی می کند: هر کدام یک فضای نوری تکرار نشدنی را برای برنامه فرهنگی زیر آن در نظر می گیرند.
کارخانه آرگو اولین موزه هنرهای معاصر خصوصی است که از زمان انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ در تهران ساخته شده است و همچنین یکی از اولین مکان هایی است که فرصت های فضایی انعطاف پذیرتری را برای هنرمندان ارائه می دهد – با ارتفاع سقف های متنوع تر تا ۱۵ متر. کارخانه آرگو به یکی از قطب های اصلی فرهنگی شهر تبدیل شده است و به عنوان یک جاذبه برای بازدیدکنندگان بین المللی نیز به عنوان کاتالیزوری برای نوسازی سازه های همجوار شناخته می شود و باعث احیای فرهنگی در مرکز شهر تهران می شود.