فضاهای بینابینی و زندگی عمومی، مداخلات نادیده گرفته شده ای که محیط ساخته شده ما را می بافند
بوستان سه کنج صدیقه اسکندر پور پریسا شرافتی مهسا سعیدی زاده
در طول سالها، محیطهای شهری تغییر کرده و شکلهای جدیدی به خود گرفته است. فضاهای کاری انعطافپذیرتر شدند، دفاتر خانگی رایج هستند و افزایش هزینههای مسکن منجر به تغییراتی در نحوه طراحی و ساخت خانهها شده است. در حالی که ما را به سمت مناطق عمومی و جمعی در فضای باز برای فعالیت های اوقات فراغت و اجتماعات سوق می دهد. بنابراین تغییر سبک زندگی ما یک منظر شهری جدید را شکل می دهد که بر نحوه تصور و استفاده ما از این فضاها تأثیر می گذارد. با وجود همه چیز، برخی از گونهشناسیهای کوچکتر و اغلب ناشناخته باقی ماندهاند و مانند همیشه ضروری هستند. آنها مکان هایی با عملکرد تعریف شده نیستند، با این حال هنوز میزبان نمونه های ارزشمندی در زندگی روزمره ما هستند.
دیگری فضاهای بینابینی هستند که به عنوان حائل عمل می کنند و فضاهای خصوصی ما را به ساختمان ها یا مناظر عمومی و کاربردی مرتبط می کنند. آنها راهروها، مناطق انتظار، آسانسورها، راه پله ها، ورودی ها و مناطق انتقالی هستند که محیط ساخته شده ما را به هم می پیوندند.
اگرچه تعریف نشده است، اما این فضاهای میانی بسیار کاربردی هستند. در حالی که از لحاظ فیزیکی دو ناحیه را به هم پیوند می دهند، می توانند یک جدایی ذهنی از صحنه قبلی ایجاد کنند و امکان عقب نشینی به فکر عمیق، خودآزمایی یا حتی برخوردهای تصادفی با افراد را فراهم کنند.
انتقال مسکونی: از دنیای خصوصی به دنیای بیرون
حل نیازهای مسکن خوب که یک سبک زندگی سالم را فراهم می کند، نه تنها با طراحی مسکن، بلکه با اجرای فضاهایی که پروژه ها را به محیط اطراف خود پیوند می دهد امکان پذیر میباشد. گردشهایی که به بیرون و طبقات همکف قابل نفوذ باز میشوند و در عین حال مواردی را برای ارتباط و اجتماعی شدن ارائه میدهند.