ساختمان اداری تجاری عمید | گروه معماری برسام
موقعیت: ایران ، تهران ، خیابان مقدس اردبیلی ، نبش خیابان عمید
معمار: علی شریف
همکاران طراحی: همایون عطایی، علی بهاری، نیما صمدی راد
مدیر اجرایی پروژه: رضا علیمحمدی
نوع تأسیسات ـ نوع سازه: تهویهی مطبوع، سازه اصلی بتنی و سازه الحاقی فلزی
مساحت کل ـ زیربنا: 650 مترمربع، 2240 مترمربع
کارفرما: بخش خصوصی
تاریخ شروع و پایان ساخت: 1398 - 1395
عکس: دید استودیو، علی شریف
در خیابان مقدس اردبیلی، نبش خیابان عمید، پروژهای به ما ارجاع شد که کارفرما تصمیم داشت، ضمن حفظ ساختار کلی بنای موجود، نسبت به بازسازی و نوسازی آن اقدام نماید. همچنین با حفظ زیربنا و تعداد طبقات فوقانی، نسبت به افزایش سطح اشغال طبقهی همکف، به عنوان واحدهای تجاری و طبقهی زیرزمین، جهت تامین پارکینگ مورد نیاز اقدام نماید و حتیالمقدور یک مسیر دیگر آسانسور، جهت تسهیل ارتباط میان طبقات اضافه نماید. پس از انجام بررسیهای انجام شده از نظر معماری، سازهای و گذراندن مراحل و تاییدات شهرداری، جهت تامین برنامه فیزیکی ارائه شده، به مرحلهی ایدهپردازی و طراحی کانسپتهای کلی پروژه رسیدیم.
در گام اول، نزدیکی پروژه به مراکز تجاری تازه ساخت آن منطقه و همچنین سفارت ژاپن و نیز قرارگیری در حاشیهی یکی از معابر پر اهمیت تهران، ما را بر آن داشت تا در مواجهه با این بنا به عنوان یک المان مهم شهری، دقت و وسواس خاصی به خرج دهیم. از آنجا که بنای پروژه در مقایسه با پلاکهای مجاور، از متراژ و تعداد طبقات کمتری برخوردار بوده (با توجه به نظر کارفرما مبنی بر حفظ بنای قبلی و عدم تمایل به افزایش طبقات و زیربنای کلی پروژه) و نیز با توجه به کاربری تجاری طبقهی همکف آن، نیاز داشتیم که پروژه را به نحوی در کانون توجه قرار دهیم. لذا این موضوع به عنوان یکی از مبانی و اصول طراحی ما قرار گرفت.
در ایدهپردازی اولیه، پیشنهاد به حذف کلیهی جدارههای خارجی حیاط و تبدیل حیاط پروژه به یک پلازای شهری و میسر کردن تردد عابرین از محوطه پروژه، بدون هیچگونه مانعی، ما را به این سمت و سو پیش برد که بنا به عنوان یک لکهی شهری در بافت، مورد توجه مخاطب قرار گیرد. موضوع بعدی، انتخاب متریالهای نما بود، که با توجه به بافت رو به تغییر، نو شدن منطقه، مراکز تجاری جدید الاحداث در کنار حفظ هویت شهری و ایرانی، ضمن توجه به مراجعین و مخاطبین سفارت ژاپن و معرفی فرهنگ ایرانی به آنها (در چهارچوب یک پروژه معماری) انتخاب سمبلیک کاشی سنتی و تبدیل آن به یک موضوع طراحی مدرن، در پروژه مورد توجه قرار گرفت. طی مطالعات و بررسیهای انجام شده و بهرهگیری از تجارب هنرمندان اهل فن، تمام تلاش خود را به خرج دادیم تا طرح موتیف کاشیکاری و رنگبندی آن را به گونهای ارائه کنیم تا در نگاه اول به مخاطب، حس یک فضای مذهبی و یا کاربریهای مشابه آن را القا ننماید و ایدهی طراح به جهت استفاده از یک متریال بومی و سنتی در بستر یک معماری مدرن و امروزی و با اشاره سمبلیک به کاشی در نمای پروژه را مشخص سازد. در ضمن در کنار استفاده از متریال لطیف کاشی، تصمیم به همنشینی آن با متریال خشن بتن اکسپوز در سایر پوستههای نما گرفتیم. ولی به دلیل محدودیتهای سازهای و نگرانی از تحمیل بار مرده اضافه به سازه ساختمان، تصمیم به استفاده از سمنت بورد گرفتیم که تا حدی بتواند حس بتن اکسپوز و رنگ متناسب با آن را القا نماید. با توجه به موضوعات مطرح شده، تمام تلاش خود را به جهت به یادگار گذاشتن خاطرهای خوش در بدنه مخدوش شهر تهران نمودیم، امید است که تلاش این مجموعه در حد توان به نتیجه مطلوب رسیده باشد.