معرفی شهر شیراز

شیراز پنجمین شهر پرجمعیت ایران و مرکز استان فارس است.  بر اساس سرشماری ملی سال ۲۰۱۶، جمعیت این شهر ۱۵۶۵۵۷۲ نفر بود و منطقه ساخته شده آن با صدرا تقریباً ۱۸۰۰۰۰۰ نفر سکنه داشت. سرشماری در سال ۲۰۲۱ افزایش جمعیت شهر را به ۱۹۹۵۵۰۰ نفر نشان داد.

این شهر در جنوب غربی ایران بر روی رودخانه فصلی رودخانه خشک واقع شده است. آب و هوای معتدلی دارد و بیش از هزار سال است که مرکز تجارت منطقه ای بوده است. شیراز یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران باستان است. اولین اشاره به این شهر، به نام تیرازیش، بر روی الواح گلی ایلامی مربوط به سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد است.

این شهر مدرن توسط خلافت اموی عرب در سال ۶۹۳ پس از میلاد بازسازی یا تأسیس شد و در زمان سلسله‌های پی در پی ایرانی صفاریان و آل بویه به ترتیب در قرن‌های ۹ و ۱۰ تا ۱۱ برجسته شد. در قرن سیزدهم، شیراز به دلیل تشویق حاکم خود و حضور بسیاری از دانشمندان و هنرمندان پارسی، به قطب برجسته هنر و ادب تبدیل شد. این شهر از سال ۱۷۵۰ تا ۱۸۰۰ پایتخت ایران در زمان سلسله زندیان بوده است.

دو شاعر معروف ایران به نام‌های حافظ و سعدی اهل شیراز هستند که مقبره‌های آنها در ضلع شمالی محدوده کنونی شهر قرار دارد. شیراز به شهر شاعران و ادبا و گلها معروف است. همچنین به دلیل وجود باغ‌ها و درختان میوه‌ای که در سرتاسر شهر دیده می‌شود مانند باغ ارم، بسیاری از ایرانیان آن را شهر باغ‌ها می‌دانند.