تو-دِ، حسین منوچهری
موقعیت: ایران، شیراز
معمار مسئول: حسین منوچهری
اجرا: حسین منوچهری
گرافیک: حسین منوچهری
کارفرما و بهره‌بردار: خانواده کرم‌پور
مساحت زیربنا: ۱۰۰ مترمربع
عکس: امیرعلی غفاری
اتمام پروژه: ۱۴۰۲
ما همواره به دنبال خلق فضا هستیم.
اما آیا به واسطه توده نیست که فضا معنا می‌یابد؟
سهم‌خواهی توده از فضا در این تمرین ساده به پرسش گرفته شده است.
آیا تبدیل فضا به توده یا به عبارت دیگر پر کردن عامدانه فضا نوعی عقب‌نشینی از هنر خلق فضاست؟
یا اینکه گونه‌ای دیگر از تصاحب را به پرسش می‌طلبد!
به شکلی که تجربه همزیستی با یک توده، موجب تعامل و هم وزن شدن آن با کاربر می‌شود تا جایی که بدون آن گویی مخاطب تنهایی خود در فضا را بیش از درک و تعامل آن مرور خواهد کرد؟
در آخر شی یا فضا؟
ادراک انسانی بیشتر به کدام یک می‌پردازد؟
هر دو یا آنچه از این میان در گفتگو و رفت و آمد است؟
