باغ خور | آتلیه معماری بابک عبدالغفاری

باغ خور پردیسی ست کز کرده  بر تن کوه ، در سرزمین خورشید

سرزمين خورشيد(خور) ، از ديرباز تقلاي تاب آوردن آفتاب گداخته بوده است.
بومی فلات نشين از نخست با دغدغه بنيادينِ مأمن يافتن، از اين گزند مصون نبوده و اين ستيز براي زندگي، نمايانگر هوشياري او از محيط است. شگفت این پرسش که چه دليلي او را وادار به نامیدن و حرمت نهادن مکان آبادي ش  به یاد همين خورشید ست که عظيم ترين نيروي بازدارنده حيات او نیز هست؟

در سویی دیگر تجربه کيفي نوري که بر فلات ايران مي تابد، شالوده فهمي ست از فضا که همواره در پستوي ناخداگاه جمعي اش آرام گرفته و ردپاي آن را از نوع توجه نشانه وارش به آتش و مظاهر نور در عقيده و دين و مناسبت هاي اجتماعي، از ديرباز تا به امروز مي توان ديد.
بنابراين،معماري سرزمين آفتاب، دافع گرماشدن و مجذوب نور گشتنِ توامان است؛ مرز ظريف حذف حرارت آفتاب از محيط انسان-ساخت در جهت برقراري حيات ، و از سویی استقبال از نور براي برپايي صور خيال است در خرده جهان خرد!