اتاق فکر و استراحت اساتید | حامد کامل نیا

همانطور که می دانید فضاهای آموزشی و پژوهشی عمدتا کیفیت فضایی مطلوب را ندارند؛ فضاهایی کم نور، خاکستری و کسل کننده، از محیط طبیعی فاصله گرفته و دارای مبلمانی بسیار شلوغ بوده…که موجب بهم زدن تمرکز شده و در نتیجه منجر به گریز مخاطب از فضا می شود. علاوه بر مورد مذکور سایر کمبود ها و مضایق شدید مالی نیز افزوده شده که نیاز به تصمیمات حداقلی اما تاثیرگذار دارد. فضای مورد نظر که در داخل یک سوله قرار گرفته، از نظر فضای درون و بیرون بسیار کیفیت مطلوب را نداشته، به طوری که می توان گفت دید فضا به بیرون نیز از منظر قابل قبولی برخوردار نیست و نیاز داشت تا به ایجاد یک منظر درون فضا توجه شود. فضا به سه بخش تقسیم شده است: اولی فضای اصلی که به عنوان اتاق فکر و تمرکز (قاب آبی)؛ دومی فضای استراحت (قاب زرد) و سومی نیز فضاهای خدماتی (قاب خاکستری).

در این بخش سعی براین بود تا با استفاده از عناصر حداقلی به ارتقاء کیفیت فضایی کمک شود. حضور درخت به عنوان یک منظر درون فضا، استفاده از دو هاب (Hub) رنگی زرد و آبی و مبلمان مینیمال برای ایجاد یک فضای آرامش بخش و تا حدودی بسیاری برای تامل…شاید همجواری رنگ آبی و رنگ زرد را بتوان به استعاره های سهراب سپهری پیوند زد: زرد ( زمین) در کنار آبی (آسمان): زمین + آسمان….اتاق آبی خالی به مثابه روان تائوئیست….اتاق آبی نشان حکمت، سلامت فکر و عمل