آپارتمان مسکونی گلنار | دفتر معماری سهراب رفعت
موقعیت: ایران، تهران
معمار: سهراب رفعت
تیم طراحی: محسن شریفی، سالومه گل بابایی، محمد شوقی و نرگس جزایری
طراحی و معماری داخلی: سالومه گل بابایی
اجرا: حسین گودرزی
تاسیسات الکتریکی: آرمان محمدی
تاسیسات مکانیکی: ابوذر میوه چی
طراحی سازه: علی شمشیرگر
مساحت زمین: ۳۷۹ مترمربع
زیربنا: ۲۴۲۸ مترمربع
عکس: پرهام تقی اف
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۷
سال اتمام پروژه: ۱۳۹۹
این پروژه ی مسکونی در نگاه اول ساختمانی خوش ساخت، مدرن و با ترکیب متریالی جذاب به نظر می رسد که در کالبد خود، شش واحد مسکونی بزرگ (۵ واحد به صورت تمام طبقه و یک واحد به صورت لافت)، فضاهای مشاع با کیفیت همچون لابی، سالن ورزش، مجموعه استخر و سایر فضاهای خدماتی ساختمان را جای داده است. با این وجود، ویژگی های بارز و قابل تأمل، فضاهای حایل در نمای ساختمان و همچنین سطح بندی و الگوی متفاوت در برنامه فیزیکی واحدهای مسکونی می باشد.
با در نظر گرفتن موقعیت مکانی ساختمان گلنار در یکی از خیابانهای شاخص محله ی الهیه، که با وجود عرض کم آن هم تردد نسبتا بالایی در آن وجود داشت و به علاوه تعدادی ساختمان با موقعیت اداری در ضلع مقابل خیابان و مشرف به پروژه قرار داشتند، موجب شد تا ساختمان در نمای اصلی خود به یک فضای حایل نیاز داشته باشد. این فضای میانی که در ضلع جنوبی طبقات مسکونی قرار داشت، می بایست به گونه ای عمل می کرد که هم مانع نورگیری فضاهای داخلی نشده و به علاوه و اشراف به پنجره ی اتاق ها را هم کنترل می نمود. به این صورت خرد فضاهای خالی در پشت پوسته ی نیمه شفاف نما شکل گرفت که این دوگانه ی شلوغی-آرامش را تعدیل می کرد.
دغدغه های دیگر در طراحی آپارتمان مسکونی گلنار ، در نظر گرفتن سبک جدید زندگی، متراژ بالای واحدها، کوچک بودن خانواده ها و چند عملکردی شدن هر یک از فضاها بود. به طور کلی در واحدهای مسکونی با متراژ بالا، غالبا تعداد فضاهای اصلی مثل تعداد اتاق خوابها را افزایش می دهند و برنامه فضایی بر مبنای تعداد زیادی از فضاها شکل می گیرد که عموما در یک یا دو سطح با هم ارتباط دارند اما در آپارتمان گلنار، با توجه به متراژ بالای هر واحد و تعداد نفرات اندک خانواده ها در چنین نقاطی از شهر، رویکرد دیگری اتخاذ شد و از تعداد فضاهای اصلی کاسته شد و به ریز فضاهای داخلش افزوده شد. بدین ترتیب فضاهایی مستقل و خودبسنده نظیر اتاق خواب های بزرگ با فضاهای خدماتی مجزا به وجود آمد که به کاربرش آزادی عمل بیشتری در استفاده از فضا می دهد. علاوه بر این موارد، سطح بالای زندگی و امکانات مورد نیاز در ساختمانهای مسکونی منطقه ایجاب می نمود که علاوه بر واحدها، در فضاهای مشاع این ساختمان نیز کیفیت و تنوع بالایی از خدمات جانبی نظیر امکانات ورزشی و تفریحی وجود داشته باشد و به همین منظور در پایینترین تراز ساختمان، تمامی این الزامات در نظر گرفته شد.