ویلای آبان | دفتر معماری حریرچی
موقعیت: ایران، تهران
معماران: زند حریرچی، سعید مهراد
تیم طراحی: محمدرضا نورمحمدی، جیران میرزاجانی، وحید صادقی
اجرای پروژه: دفتر معماری حریرچی، محمود محمدی
نورپردازیی: دفتر مهندسی نور نورسافرم
مساحت زمین: ۴۵۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۱۵۰۰ مترمربع
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۵
سال اتمام پروژه: ۱۳۹۸
عکاس: حبیب میری
این پروژه شامل معماری و طراحی داخلی ویلای آبان می باشد که توسط دفترمعماری حریرچی انجام شده است. همانطور که طراحان اشاره می نمایند، بزرگترین امتیاز در طراحی این پروژه مشخص بودن نیازها و خواسته های کارفرما بود. کارفرما از طراحان یک خانه ای با نمای آجری”آشنا”، ساده، صمیمی و گرم در درون، دارای فضاهای مشخص و عاری از تظاهر بیرونی می خواست.
این پروژه در منطقه ای (بلوار کریم خان-خیابان ویلا) قرار داشت که بافت آن نسبت به سایر مناطق تهران کمتر دستخوش تغییر شده بود. به عبارتی می توان گفت که بافت منطقه گویای حال و هوایی بود که پروژه می بایست به خود می گرفت. آپارتمان مسکونی با عنوان ویلای آبان در پنج طبقه طراحی شد که شامل دو طبقه در زیرزمین، یک طبقه ی دوبلکس در همکف، و در طبقه ی دوم آن نیز یک واحد مستقل جانمایی شد. طراحان در طی طراحی این پروژه سعی کردند تا حد امکان با کیفیت بوده و نیازهای کاربران آن را پاسخگو باشد.
صرف نظر از فضاهای اصلی یک حیاط خصوصی بزرگ در ضلع شمال زمین، یک استخر بزرگ با فضای ورزشی، یک بام جهت استفاده در مهمانی ها، یک کتابخانهی بزرگ، دو اتاق کار در طبقات منفی، یک فضای بازی و تماشای فیلم با دوستان، آسانسور داخلی و یک واحد مستقل برای فرزند خانواده طراحی شد.
از نظر آن ها حیاط جنوبی بدون عملکرد بوده و صرفا برای باغجه و ورودی خانه مورد استفاده قرار می گرفت. اما طراحان به گونه ای دیگر برخورد کرده و با گود کردن بخشی از آن، گودال باغچه ای(همسطح با طبقهی منفی یک) قرار داده و امکان دسترسی از حیاط به طبقه ی همکف را به واسطه ی پلی بر فراز آن فراهم ساختند. نتیجه ی این امر ایجاد حیاطی دنج بود که باعث می شد حداقل اشراف برای اتاق کار فراهم شود. علاوه بر این برای طبقه ی منفی یک و فضای ورزشی در طبقه ی منفی دو امکان حضور نور طبیعی را فراهم می ساخت. جانمایی یک آبنما با عمق کم در کف گودال باغچه موجب شد تا هم فضا و منظر مطبوع تر شده و هم در واقع بخشی از آن به عنوان نورگیر سقفی برای زیر زمینی منفی دو به حساب آید و نور طبیعی را (که به واسطهی آینه ها تشدید میشد) به فضاهای ورزشی و اتاق کار زیر زمینی منفی دو برساند.