ویلای جلال آباد | گروه معماری حجم سبز
موقعیت: ایران، اصفهان
معماران: احسان محمدی، علی بصیری، محسن جعفری
تیم طراحی: سعیده هاشم زاده، مسعود قاسمی
مساحت زمین: ۲۴۰۰ متر
مساحت زیربنا: ۱۴۳ مترمربع
طراحی سازه: بهروز محسنی
تأسیسات مکانیک: یاور صداقت کیش
تأسیسات الکتریکی: رسول ایزدی
عکس: فرشید نصرآبادی
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۶
سال اتمام پروژه: ۱۳۹۷
این ویلا در باغی در منطقه ی جلال آباد درچه در استان اصفهان قرار دارد. این بنا در طبقه با زیربنای ۱۴۳ مترمربع طراحی شده است. معماران این ویلا را برای خانواده مهندس مانی طراحی نمودند. این ویلا قرار بود به صورت دسته جمعی و مقطعی مورد استفاده قرار بگیرد.
ایده اصلی طراحی پروژه ایجاد محیطی یکپارچه بود که قابل توسعه به فضایی نیمه باز برای برگزاری میهمانی های خانوادگی هم باشد. در رابطه با اجرا و ساخت این ویلا ایده اصلی با در نظرگرفتن بستر طراحی از فناوری و متریال ساده و بومی و مهم تر از همه قابل دسترس و همچنین استفاده از حداکثر سامانه های غیر فعال انرژی و حفظ آن بوده است. ایجاد گشودگی در فضا و طراحی فضای نیمه باز، ایجاد بیش ترین میزان دید به باغ و در مقابل آن حذف گشودگی های غیر ضروری جهت بهینه سازی انرژی و به علاوه سایه اندازی بر روی سطح شفاف از سیاست های این پروژه به حساب می آمد.
اولین قدم برای طراحی پایدار داشتن دخل و تصرف بر سطح زمین های طبیعی می باشد. ویلای جلال آباد دارای فونداسیونی برای دو طبقه بود که با توجه به مشکلاتی از جمله تعداد طبقات و سایر موارد از سال ۱۳۸۸ متوقف شده بود.
طراحان با در نظر گرفتن درختان و باغ موجود سعي بر این داشتند تا جهت جلوگیری از تخريب فضاي سبز سايت ساختمان را بر روي فونداسيون قبلي بنا کنند. با توجه به درخواست کارفرما این ویلا به صورت فضای یکپارچه و قابل توسعه برای استفاده کاربران بیش تری به صورت همزمان طراحی شد. آن ها برای تأمین حداکثر میزان ديد و در عين حال کمترين تابش در روزهاي گرم، سايه باني را در بخش طولي ساختمان طراحی کردند. اين فضاي نيمه باز به صورت ايوان دلپذيري رو به باغ ایجاد شد.
این بنا داراي بادگيري است که دو عملکرد به صورت همزمان می باشد. این سازه علاوه بر تأمین ارتفاع قرارگيري منبع آب، با جزئياتي که براي آن در نظر گرفته شده تهويه طبيعي ساختمان را در فصول گرم بهبود مي بخشد. بادگیر به صورتی جای گذاری شده که در ورودی باد به سمت جهت باد مناسب قرار گیرد. هوا پس از ورود از روی حوضچه ای که روی سقف فضاهای خیس قرار گرفته است عبور کرده و به واسطه ی دریچه ای که در نظر گرفته شده تهویه ای طبیعی برای ساختمان فراهم می کند.
طراحان در عین استفاده از مصالح سنتی مانند آجر به عنوان مصالح بومی، مسائل تکنیکی ساخت مانند عایق حرارتی پوسته های ساختمان را درنظر گرفته است. دیوارها به صورت دو پوسته آجری در داخل و خارج و یک لایه عایق وسط طراحی شدند که هر دو پوسته داخلی و خارجی به عنوان سطح نهایی عمل می کنند.