کوشک آبسرد | حمیدرضا فضل‌الهی ، پویا خزائلی پارسا
موقعیت: ایران ، تهران ،دماوند ، جاده‌ی فیروزکوه ، آبسرد (جاده‌ی قدیم آبسرد) ، خروجی اتابک ، روستای اتابک سفلی ، جاده‌ی صالح‌آباد
معماران: حمیدرضا فضل‌الهی ، پویا خزائلی پارسا
کارفرما: امیرعلی شهروزی
همکاران پروژه: زینب یاسی ، هادی همایی ، ساناز جعفری ، امیر آسایش ، پریسا بهرامی ، زینب علمدار
مساحت زمین: 3760 مترمربع
زیربنا: 240 مترمربع
تاریخ ساخت: 1389 تا بهار 1393
کاربری بنا: کوشک
دیوارهای ضخیم باربر با مصالح بومی، هم‌زمان که ایستایی کوشک را با فرم منحنی ممکن می‌سازند، معماری کوشک را به وجود می‌آورند.
انرژی در پیوند با شرایط محیط
کاهش انرژی خاکستری در حین بهره برداری از بنا، با استفاده از دستاوردهای معماری بومی، مانند استفاده از دیوارهای ضخیم و تقسیم فضاها با در نظر گرفتن تابستانی‌نشینی پرنور که از خنکای بادگیر بهره می‌برد و زمستان‌نشینی پرآفتاب.
شرح پروژه:
کشیدگی کوشک هم‌سو با کشیدگی زمین است و برگرفته از فروتنی معماری ایرانی، در میان خاک و جالیز رو به افق محو می‌شود. دیوارهای سنگی که اصالت مصالح بومی را خالص و بی‌پرداخت به نمایش می‌گذارند، با ایستادگی برگرفته از طراحی منحنی، در شرق و غرب، مرزی برای درون و برون کوشک می‌سازند. در میان این درون‌گرایی، حیاط مرکزی قرار دارد که کوشک را به تابستان‌نشین و زمستان‌نشین تقسیم می‌کند. تابستان‌نشینی که تجربه‌ی عطر جالیزها و خنکای نسیم “آبسرد” را با بادگیر برگرفته از معماری ایرانی در سایه و سکوت دیوارهای ضخیم بومی را فراهم می‌سازد.
فضاهای سیال میان 2 دیوار سنگی کشیده که با درون‌گرایی حیاط میانی ترکیب شده، با گذر از فضاهای برون‌گرای کوشک، در امتداد باغ گسترده شده‌اند. در این فضا حسی دوگانه از رهایی بر درون‌گرایی و آزادی برون‌گرایی تجربه می‌شود.
گشودن درهای حیاط میانی و ترکیب این حیاط با تابستان‌نشین و زمستان‌نشین، فضایی وسیع، دلباز و بهاری را برای ساکنان به ارمغان می‌آورد.
