بازسازی مطب دندانپزشکی آرمان | ایمان شفیعی ، بهزاد منشگر
موقعیت: ایران، مازندران ، ساری
معماران اصلی: بهزاد منشگر، ایمان شفیعی با همکاری لیدا بادافره
کارفرما: آرمان شفیعی
همکاران اجرایی: محمد جلالی فراهانی، پژمان معینی، مهدی فرید افشار، حامد فرید افشار
عکس: مسیح مستأجران، حکیم حمادی
زیر بنا: ۷۰ متر مربع
سال: ۱۳۹۳
جوایز: طرح تقدیر شده در اولین دوره مسابقه دوسالانه معماری و معماری داخلی ایران
رتبه سوم در اولین دوره جایزه معماری آسیا در بخش طراحی داخلی، کشور ترکیه، ۲۰۱۵
پروژه بازسازی مطب دندان پزشکی آرمان موفق به کسب رتبه سوم در اولین دوره جایزه معماری آسیا در بخش طراحی داخلی در کشور ترکیه و همچنین طرح تقدیر شده در اولین دوره مسابقه دوسالانه معماری و معماری داخلی ایران شده است. طراحی داخلی کلینیک دندانپزشکی آرمان قصد داشت تا بدون ایجاد تغییرات فیزیکی در سطح موجود یا تلاش برای پوشش زوایای متعدد موجود در پروژه، فضایی را درون فضای اولیه جای دهد.
بر اساس ساختار موجود توزیع فضاها بر حسب هندسه، روابط و عملکردها حول فضایی مرکزی شکل گرفت. فضای مرکزی در بخش ۱ (سالن انتظار) فضایی خالی و بخش ۲ آن ( اتاق معاینه) فضایی پر و مثبت می باشد. در این پروژه ارتباط میان فضا ها با یکدیگر درست همانند رمان هایی است که از تقاطع داستانی درون داستان دیگر شکل می گیرند و تلاقی فضاها در ارتباط باهم یک پیوستگی فضایی ایجاد می کند. به گونه ای که فضا براساس تلفیق و نفوذ در فضاهای مجاورش، کیفیت متفاوتی را برای خود بوجود می آورد.
استراتژی شبکه سازمان دهنده
از دیدگاه طراحان پروژه ای که زمینه ای نامناسب و پیچیده ای دارد از طریق عوامل هندسی می تواند شکل متعارف مورد نظر خود را پیدا کند. شبکه سازمان دهنده همانند ” شبکه مرتب سازی” در برنامه نویسی و ریاضیات که می توانند به مرتب سازی رشته ای اعداد و ارقام بپردازند، می توانند در این پروژه نیز به به رفع محدودیت های موجود پرداخته و کارایی فضاها را افزایش دهند. شبکه های سازمان دهنده در این طرح شامل دو عنصر “ستون” و “تیر” می باشد که در ترکیب با یکدیگر، ریتم های متفاوتی را ایجاد می کنند.
ترکیباتی که در آن، سطوح بهدور از جنبههای فرمال، تجربیات حسی-فضایی متمایزی را شکل میدهند. همچنین تغییرات محسوسی در مقیاس و ابعاد فضاها با توجه به این استراتژی ایجاد شد. کاربر براساس نقطه دید خود تصاویری را می بیند که نتیجه پیوستگی فضا می باشد. این تصاویر که مدوام جلو/ عقب می شوند، تجربیاتی از حرکت/ سکون، روشنی/ تیرگی و بزرگ/ کوچک بودن را بوجود می آورند.