دکوراسیون داخلی مطب پوست و مو بافتار ، احسان توسلی
موقعیت: ایران، تهران
معمار مسئول: احسان توسلی، سولماز تاتاری
تیم طراحی: نیلا شاه محمدی، امیر نجیمی
طراحی و معماری داخلی: نیلا شاه محمدی، امیر نجیمی
مساحت زمین: ۳۵۰ مترمربع
مساحت زیربنا: ۸۵ مترمربع
اتمام پروژه: ۱۴۰۱
ایده طراحی داخلی مطب پوست و مو بافتار به منطور تلاش برای تداعی و تجلی بخشیدن به مفهوم های مرتبط با فرایند درمان و ظرافتی که به واسطه پزشک حاذق چیره دستی اشاره دارد، شکل گرفته است.
تعمق در واژگان مرتبط با این حوزه ویژگی هایی همچون بافت دار و ملموس بودن، لایه لایه بودن، پاکسازی، ظرافت و حساسیت، و انعطاف پذیری را به ذهن متبادر می نماید. با عینیت بخشیدن به این واژگان از طریق تشابه و تجلی و گاها تضادهای سنجیده تلاش برای در بر درگیر کردن حس مخاطب در این جعبه فضایی محدود و کوچک شده است.
لایه برداری قسمت های اضافی
در آغاز طراحی پروژه مانند کار پزشک متخصص، از لایه برداری قسمت های اضافی، صورت گرفته و حذف عناصر مازاد نه تنها در عملکرد محل
دیوارها، بلکه به پوشش سقف و دیوارهای لوله های تاسیساتی نیز نفوذ کرده است.
قرار بر این بود که با نمایش تمامی عناصرِ ساختاریِ فضا چه به لحاظ سازه ای (حذف یونولیت های زیر سقف کاذب شبکه دال گونه سقف را عریان نمود) و چه به لحاظ تاسیساتی (آشکار شدن شبکه اصلی و اجرای با دقت سیستم جدید مکانیکال و الکتریکال) فرصتی برای شکل گیری پوسته ای فرمال و منعطف ایجاد کند.
کلیت فضا به کمک این لایه مشبک، شکلی منسجم گرفته و در مرحله بعد با قرار گیری جعبه درمانی در فضا، برش هایی بر آن ظاهر شده است تا تحت تاثیر این نیرو، شکافی در شبکه ایجاد شود.
استفاده بهینه از فضاهای پرت با ایجاد غنای حسی
چالشی که پلان فضا برای طراحی ایجاد کرده است گوشه ای بی تناسب با چشم اندازی زیبا به درختان چنار کوچه می باشد و مسیر دسترسی طولانی که اتاق های درمان و این کنج دنج (فضای استراحت پزشک و کارکنان) را به هم متصل کرده است. این راهروی طولانی با پتانسیلی که درختان در انتهای مسیر ایجاد کرده بودند، فرصتی برای شکل گیری قابی سبز فراهم آورده است که بر غنای حسی این مسیر حرکتی می افزاید.
فضای طاقی شکلی که علاوه بر زیبایی بصری، به نیازهای عملکردی فضای کوچک مطب پاسخ می دهد. فضای رختکن کارکنان از دو درب تشکیل شده است که در دیواره طاق امکان ایجاد حریمی خوصوصی رافراهم کرده است و حتی در مواقع لزوم، دید مراجعه کننده به فضای استراحت را از بین برده است.
استفاده از تضاد بافتی
جعبه ظریف و حساس درمان که باکس نیمه شفاف شیشه ای است، تضاد محسوسی با بافت خشن توری ها ایجاد کرده است. مخاطبی که در فضای انتظار نشسته، برخلاف روال معمول حجم شیشه ای نیمه شفاف سقف را مشاهده می کند که باعث بر انگیختن حس کنکجاوی وی نسبت به اتاق درمان خواهد شد. این فضای براق که با ضوابط بهداشتی اتاق معاینه و جراحی مطابقت دارد، در تبعیت از ماهیت کل فضا شکلی خمیده به خود گرفته است و برنامه فیزیکی طرح را با قوس های برش خورده در خود جای داده است.