ساختمان اداری اشراقی | مهندسان مشاور حرکت تکاملی
موقعیت: ایران، تهران
معمار: مهبد معاون
تیم طراحی: امیرسعید علیمحمدی، علی بابایی، کمیل خرمی
دکوراسیون داخلی: مهبد معاون
مساحت زیربنا: ۳۰۰۰ مترمربع
عکس: پرهام تقی اف
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۴
سال اتمام پروژه: ۱۳۹۶
این پروژه شامل یک ساختمان اداری هجده واحدی می باشد که در حد فاصل دو گذر اصلی شریعتی و سهروردی تهران واقع شده است. قرارگیری مدارس، سازمان های مختلف چون بهداشت، مالیات، ساختمان پزشکان و سایر شرکت های خصوصی این گذر را به یک مسیری پر تردد تبدیل ساخته است.
از اهداف اصلی و مهم در طراحی این بنای مسکونی، ایجاد ساختمانی متفاوتی بود که در میان هیاهوی موجود در این خیابان برجسته شده و معرف خود و کاربری اش باشد. پروژه ی حاضر تیپولوژی مرسوم میان بافتی در تهران که به طور عمده دلایل اقتصادی می باشد، نتیجه غلبه ی حداکثر متراژ بر فرم و نظام سازه ای است، با اختلاف این که با توجه به نقص زمین در ضلع شمال شرق پیشروی ساختمان، نسبت به بدنه ی شهری همجواری ها در ضلع شرق و غرب حدود سه متر تفاوت داشت. با در نظر گرفتن قانون سطح اشغال و فرم زمین، بدنه ی نما می بایست در قسمت شرقی با پخ و به حالت کاملا مورب اجرا می شد.
طراحان در ابتدا تصمیم گرفتند خط مورب بدنه ساختمان را به شکل باکس هایی پله پله طراحی کنند. این امر (پله پله و باکس کردن سطح نما) موجب شد تا بدنه ی ساختمان از روبرو کاملاً مسطح و موازی با گذر و همچنین در راستای ساختمان های همجوار در جهت شرق و غرب باشد.
سپس به جای پخ، شکافی در کناره ها ایجاد کردند که علاوه بر ایجاد فضای نیمه باز تراس ها، موجب خروج بهتر باکس ها از ساختمان شده و همچنین بر شاخص تر شدن این ساختمان نسبت به ساختمان های مجاورش تأکید می کند. به علاوه بالاترین ردیف را بر روی نهایت پیشروی مجاز و هم راستا با حرکت گذر در نظر گرفتند و از بالا به پایین رو به ورودی در راستای پذیرش و دعوت کنندگی بهتر، باکسها را رو به داخل حرکت دادند. وجود باکس های سفید در مقیاس بزرگ، علاوه بر سادگی به تفاوت و گویا شدن ساختمان نسبت به بافت منطقه کمک کرده و حرکت باکس ها نسبت به هم در جهت گذر و همچنین در جهت ورودی موجب ایجاد نماهای متنوعی از ساختمان با حرکت در گذر شد، که با توجه به کاربری اش حس حرکت و پویایی را بوجود می آورد. بخش های اصلی و خدماتی در دیاگرام فضا طوری در نظر گرقته شدند که در طراحی داخلی داشتن پلان آزاد در هر یک از واحدها و امکان تجمیع واحدهای مجاور با یکدیگر میسر شده و در نتیجه موجب حذف عناصر سازه ای در میانه ساختمان شد.
طراحان برای ایجاد کیفیتی متفاوت برای کاربران در بیش ترین ساعات روز برخلاف ساختمان های اداری و موقعیت اداری معمول، حداکثر سطح نورگیری را ایجاد نمودند. همچنین در جهت نفوذ کنترل شده نور طبیعی بدون تاثیر منفی بر فضای داخلی و ایجاد حریم خصوصی و همینطور در جهت خالص تر شدن احجام نما، پوسته ی متخلخلی را به همراه هریک از باکس ها در داخل دهانه ی آنها قرار دادند. در نهایت از نکات مشترک این ساختمان با پروژه ی آسمان استفاده از بتن اکسپوز، نشان دادن عناصر سازه ای در نمای تک رنگ، یکدست بودن سطح بنا و توجه به مسائل مدیریت می باشد.